The Caboose (I) Blues Missy Sippy Gent (11-04-2023) reporter: Marcel & photo credits: Marc Blues Photography info club: Missy Sippy info band: Caboose © Rootsville 2023

Nog altijd nagenietend van het superoptreden van Roland, Ian en Olivier vorige donderdag, had ik er een rustig familie- en vriendenweekend opzitten, dat vooral gedomineerd was door de koers, ah ja, er bestaat zowaar nog wat anders in het leven nietwaar?

Edoch, de muziekkriebel begon alweer te jeuken en gelukkig kon ik mijn ei weer kwijt in Gent, want in de Missy Sippy hadden ze een Italiaans bluesduo uitgenodigd, genaamd Caboose. Totaal onbekend deze twee dus een beetje opzoekwerk drong zich op en gelukkig kunnen we daarvoor op het Web terecht.

'Caboose' bestaat uit Luigi De Cicco (zang en gitaar) en Carlo Corso (drums en percussie). Beiden zijn afkomstig uit Benevento. Luigi richtte het duo op in 2018 uit liefde en passie voor de Mississippi Hil Country Blues. Ondertussen hebben deze Italianen als 3 cd’s op hun palmares staan met “Caboose” (2018) , “Hintertland Blues” (2019) en vorig jaar nog “Awake Go Zero”, vertegenwoordigden ze hun land op het prestigieuze IBC in Memphis en openden ze shows voor onder andere Watermelon Slim, Robert Kimbrough Jr en Eric Bibb. Mannen met ervaring dus.

Hoewel ik me kan voorstellen dat deze twee heren niet echt bekend zijn bij het grote publiek, bleek er toch stevige belangstelling te zijn voor dit duo en was de Gentse joint meer dan goed gevuld toen beide heren hun gig aanzetten. Jammer genoeg alweer met een hoop respectloze muziekanalfabeten die er niets beter op vonden om door hun gepraat en gebral het optreden te komen vergallen. Gelukkig verdwenen de meesten in de pauze. Ik wil nu niet echt belerend zijn, maar als je het niet graag hoort, drink je pint op en bol het af. Er zijn genoeg kroegen in Gent waar je naar hartenlust kan gaan lallen. Goede raad van tante Kaat !

Enfin, terug naar hetgeen waarvoor we waren gekomen: muziek dus. Uit een gesprekje vooraf bleek dat we ons konden verwachten aan een mix uit hun drie cd’s met vooral aandacht voor de laatste telg. En dat begon stevig met ‘Without You’ en ‘Fortune’. Eerste vaststelling is het stevige gitaarspel van Luigi, die duidelijk weet waar hij mee bezig is en geregeld de slide bovenhaalt wat het geheel een rauwe en vettige sound geeft. Tweede vaststelling is dat Carlo een bovenmaatse drummer is. De man gebruikt zijn drumstel eveneens als percussie en speelt soms meer met dan handen dan met zijn sticks en alles is goed om geluid voort te brengen , tot een flesje water toe. Hij zou mij het hele optreden door blijven verbazen met zijn technieken, echt uitzonderlijk.

Ondertussen ging de gig verder met onder andre ‘Viva Hobos’ en zowaar zelfs ruimte voor een covertje met ‘Going Down South’ van R.L. Burnside. Luigi heeft wat grint op de stembanden maar haalt soms ook een klein falsetje boven in een aantal songs. Voor we het wisten waren we al aan de pauze toe en na het halen van een frisse neus en na het rondgaan van de welbekende “hoed” werd de gig op hetzelfde niveau verder gezet. ‘Land Of No Retrurn’ was er terug eentje uit de laatste schijf en ‘Biting The Dog’ werd geschreven naar aanleiding van een aanvaring met een hond in berlijn. Zo heeft elke song wel een betekenis voor deze boys, want buiten enkele covertjes schrijven ze alles zelf.

Covers kregen we er ook nog bij met een wel heel speciale en spectaculaire versie van ‘Catfish Blues’ en ‘When The Train Come Along’, eentje dat al dateert van het begin van vorige eeuw en nu werd gebracht in de versie van Mississippi Fred McDowell. Luigi houdt er ook van om de Afrikaanse klanken te mengen met de Amerikaanse blues en dat bewees hij bij het knappe ‘Streets I Walk On’. Jammer genoeg waren we te snel aan de laatste song van de avond toe, maar dat bleek er nog eentje te zijn om in te kaderen met ‘Tongue’. Song met geweldig drumwerk en een stevige en vettige slide. Meer dan verdiend applaus van de aanwezigen en als beloning kregen we er nog eentje bovenop met ‘Home’, ook alweer eentje uit de laatste plaat.

Bij deze viel ook het doek over deze gig. Zeer stevig en afgewisseld met een aantal rustpunten, en vooral een fijne ontdekking van dit Italiaans duo. Knap werk. Jammer genoeg zullen diegenen die ze nog willen zien op hun honger blijven zitten, want het was voorlopig hun laatste optreden in ons land. Volgende keer beter mannekes !!